Ψέμματα και αλήθειες για την ψυχοθεραπεία

Πολλοί άνθρωποι που επιλέγουν  τη διαδικασία  της ψυχοθεραπείας παραποιούν ή  αποκρύπτουν κάποια σημαντικά στοιχεία από  τη ζωή τους.

Φαίνεται παράλογο και αντιπαραγωγικό από τη στιγμή που έχουν ζητήσει βοήθεια και ο μόνος σκοπός του θεραπευτή είναι να τους τη προσφέρει.Υπάρχουν όμως κάποιοι πρακτικοί και ψυχολογικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι δεν είναι πάντα ειλικρινείς όταν βιώνουν αυτή την εμπειρία.

Οι κυριότεροι από αυτούς είναι: 

1) Νιώθουν αμηχανία να εκθέσουν προσωπικές σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές σε κάποιον “άγνωστο” που μπορεί να τις αναλύσει και να τις κρίνει αρνητικά.

2) Δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες όσον αφορά εθιστικές συμπεριφορές ή επιλογές που δεν θέλουν να αλλάξουν ή δεν είναι έτοιμοι να αποδεχτούν πόσο επιβλαβείς είναι στη ζωή τους.

3) Βρίσκονται σε άρνηση. Η άρνηση είναι ένας κοινός μηχανισμός αντιμετώπισης και άμυνας απέναντι σε στρεσογόνες και δύσκολες καταστάσεις που δε θέλουν ή δεν μπορούν να αλλάξουν.

4) Αποφεύγουν το συναισθηματικό πόνο Σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι έχουν βιώσει ένα τραύμα ίσως να μην αντιλαμβάνονται τις συνέπειες αυτού στη ζωή τους ή επειδή ακριβώς τις αντιλαμβάνονται να μη θέλουν να αναφέρονται σε αυτό γαι να μην επαναφέρουν τον πόνο που έχουν νιώσει.

5) Θέλουν μα είναι αρεστοί στο θεραπευτή τους. Αυτό πηγάζει από τη γενικότερη ανάγκη που έχουν να τους συμπαθούν. Ανησυχούν ότι αν είναι ειλικρινείς με κομμάτια της ζωής τους για τα οποία και οι ίδιοι μπορεί να νιώθουν ντροπή, ο θεραπευτής θα τους κρίνει και δεν θα τους συμπαθεί πια.

Η παραποίηση ή απόκρυψη της αλήθειας είναι προβληματική καθώς περιορίζει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Ο θεραπευτής καλείται με κάποιους μηχανισμούς διερεύνησης να εντοπίσει τη ανειλικρίνεια και να εξαλείψει την αμηχανία και τη ντροπή που νιώθει ο θεραπευόμενος όταν καλείται να περιγράψει δύσκολες καταστάσεις. Το να ανοιχτεί κάποιος στη θεραπεία είναι μια επουλωτική διαδικασία με ενδεχόμενα μακροπρόθεσμα οφέλη. Η ανάπτυξη μιας αφιλτράριστης και ειλικρινούς σχέσης με το θεραπευτή,όχι μόνο βοηθάει στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας  αλλά και τη βελτίωση της ζωής του θεραπευόμενου έξω από το θεραπευτικό πλαίσιο.

                                                                                                                        ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΛΑΜΑ

                                                                                                                        ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ