Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας αισθανόμαστε ότι δεν μας γεμίζει τίποτα απ’ότι κάναμε μέχρι τώρα ή μας δημιουργούσε ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να νιώθουμε καθημερινά κουρασμένοι, δυσαρεστημένοι και ένα αίσθημα κενότητας.

Αυτό θεωρείται ένα σημείο καμπής που μας δείχνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε σε σχέση με τον εαυτό μας και τον τρόπο που χειριζόμαστε τα πράγματα. Η διαδικασία της αλλαγής όμως δεν είναι κάτι απλό ούτε κάτι που συμβαίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί να διαρκέσει χρόνια, έχει πολλές δυσκολίες, πολλά πισωγυρίσματα και πολύ πόνο γιατί αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε κομμάτια του εαυτού μας που μας συντρόφευαν χρόνια. Χρειάζεται θέληση, πείσμα, επιμονή και υπομονή και ένα καθημερινό αγώνα με τον παλιό μας εαυτό που αρνείται να “φύγει” και να παραχωρήσει τη θέση του στον καινούργιο. Και όταν λέμε “νέος” εαυτός δεν εννοούμε ολοκληρωτική αλλαγή αλλά όλα εκείνα τα στοιχεία που θα δημιουργήσουν μια καινούργια εκδοχή του εαυτού μας που θα μας διευκολύνει στην ύπαρξή μας και θα μας κάνει να νιώθουμε όμορφα. Πρέπει να στραφούμε στο βαθύτερο μας εαυτό να τον γνωρίσουμε και να τον αναγνωρίσουμε και να ανασύρουμε στην επιφάνεια όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε θάψει βαθιά μέσα μας ή να οικοδομήσουμε καινούργια ίσως επιστρέφοντας στο εσωτερικό μας παιδί και αναγνωρίζοντας τα όνειρά μας που μπορεί να έχουμε ξεχάσει.

Η πορεία προς την αλλαγή τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από δυσάρεστα συναισθήματα που δεν πρέπει όμως να μας πτοήσουν και να σταματήσουμε την προσπάθεια. Ο φόβος για το νέο μας καθιστά πολλές φορές παθητικούς και άβουλους μπροστά στην κατάκτηση του. Επίσης οι ενοχές και τύψεις είναι κυρίαρχα συναισθήματα που συνοδεύουν την αποδέσμευση της παλιάς εικόνας και την αντικατάστασή της από την καινούργια που σε πρώτο επίπεδο μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστη και σε εμάς αλλά και στους άλλους. Μπορεί ακόμα και να νιώθουμε ότι προδίδουμε εκείνους τους άλλους(γονείς) που συνέβαλαν σ’αυτό που είμαστε σήμερα. Όλα αυτά σίγουρα συμβάλουν στο να έχουμε πολλές άμυνες που πολλές φορές να οδηγούν σε απαξίωση της προσπάθειας και παραίτηση. Γι’αυτό πολλές φορές χρειάζεται η βοήθεια ενός ειδικού που θα μας στηρίζει, θα μας ενδυναμώνει και θα μας φωτίζει σκοτεινά μονοπάτια για να συνεχίσουμε την προσπάθεια που σε άλλες περιπτώσεις μόνοι μας μπορεί να είχαμε κουραστεί και να τα είχαμε παρατήσει.

Μπορεί λοιπόν η αλλαγή να μην είναι εύκολη αλλά σίγουρα είναι εφικτή και απελευθερωτική, γιατί γνωρίζουμε καινούργια κομμάτια του εαυτού μας, επεκτείνουμε τις δυνατότητες και ικανότητές μας και αποκτούμε μια εσωτερική ηρεμία και γαλήνη που μας βοηθά να ζούμε με όμορφο και ευχάριστο τρόπο την καθημερινό τητά μας και να διαχειριζόμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα τις δυσάρεστες καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή μας.

ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΛΑΜΑ

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Author

Comments are closed.