Δεν είναι λίγες οι περίοδοι στη ζωή μας που δε νιώθουμε καλά, υπάρχει ένα κενό μέσα μας, δε βιώνουμε καθόλου χαρά, δεν χαμογελάμε εύκολα, το βλέμμα μας είναι θλιμμένο, δεν βρίσκουμε ευχαρίστηση σε ό,τι κι αν κάνουμε που πριν μπορεί να μας έδινε ευχαρίστηση, είμαστε συνεχώς σκυθρωποί, αναρωτιόμαστε και ξαφνιαζόμαστε με την ξεγνοιασιά και τη χαρά των άλλων.
Αν ρωτήσουμε ένα άτομο που βιώνει όλα τα παραπάνω τι είναι αυτό που αν γινόταν θα το ικανοποιούσε, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα βρει τίποτα μέσα στην ψυχή του. Ακόμα κι ένα ταξίδι ζωής . Γιατί τα πάντα πηγάζουν από τη διάθεσή μας, την οποία όπου κι αν πάμε την κουβαλάμε παντού.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που βρίσκονται σε μια τέτοια φάση συνήθως αγνοούν τα συμπτώματα, κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν το εύρος τους και τη δύναμη της επιρροής τους θεωρώντας ότι είναι ικανοί στα πλαίσια της καθημερινότητας να τα υπερπηδήσουν.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή που όλα αυτά που νιώθουμε υπερβαίνουν τις αντοχές μας και επέρχεται σωματική και ψυχική κατάπτωση.
Σ’αυτές τις περιπτώσεις, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ν’ανακόψουμε λίγο τους ρυθμούς της ζωής μας, όπου μπορούμε, να πάρουμε κάποια άδεια από την εργασία μας ή να μειώσουμε λίγο τις ευθύνες που έχουμε αναλάβει, να περιορίσουμε ή και να σταματήσουμε κάποια πράγματα που έχουμε ξεκινήσει συγκεντρωτικά. Να δώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας να ξεκουραστεί, να επανακάμψει, να του προσφέρουμε απολαύσεις που του έχουμε στερήσει γιατί ποτέ δεν βρίσκουμε το χρόνο, να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που έχουμε αμελήσει, να ζητήσουμε βοήθεια από δικούς μας ανθρώπους είτε από κάποιο ειδικό.
Αν δεν προσφέρουμε αυτή την “περίοδο χάριτος” στον εαυτό μας και συνεχίσουμε να κινούμαστε σε εξαντλητικούς ρυθμούς στην καθημερινότητά μας, το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή το σώμα μας και η ψυχή μας θα μας προδώσει και θα χρειαστούμε μεγαλύτερο χρόνο ανάκαμψης και θεραπείας.
Κάνοντας λοιπόν ένα βήμα πίσω και επαναπροσδιορίζοντας τις προτεραιότητες στη ζωή μας κερδίζουμε υγιή χρόνο και σίγουρα προστατεύουμε την ψυχική μας υγεία που πάντα είναι συνυφασμένη με τη σωματική.
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις υπήρξε ένα άρθρο που διάβασα τις τελευταίες ημέρες για κάποιον αθλητή μας 22 ετών που διέκοψε την επαγγελματική του πορεία για να επανακάμψει η ψυχική του υγεία.
Χαρακτηριστικά δήλωσε: “πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα για να ανακτήσω το χαμόγελό μου”
Ελένη Γιαλαμά-Ψυχολόγος
Comments are closed.